In 1939 ontdekte Wilhelm Reich, een Oostenrijks-Amerikaanse bioloog, natuurwetenschapper en psychoanalyticus, dat hij bion-culturen kon kweken van zeezand (SAPA) die een blauwachtig licht uitstralen dat in het donker zichtbaar is en op een lichtgevoelige film kan worden vastgelegd. Hij noemde deze blauwgrijze energie Orgon, omdat hij ervan overtuigd was dat het deze energie is die de drijvende kracht vormt achter de biogenese en van alle vormen van levensactiviteit.
Met behulp van deze SAPA-culturen ontdekt Reich verschillende eigenschappen van deze Orgon-energie. De blauwe straling laat zich niet door de verpakking van fotografieplaten tegenhouden. De films worden zwart. Batterijen van zijn apparatuur verliezen hun lading sneller dan normaal. Proefdieren in laboratoria reageren op de nabijheid van SAPA-bionculturen en uit verder onderzoek blijkt dat deze straling kankercellen, bacteriën en T-bacillen kan doden. Orgon-energie kan een geladen elektroscoop ontladen, maar als de bron van de energie verwijderd wordt dan keert die lading terug. De Orgon-energie is niet hetzelfde als elektriciteit of magnetisme, maar Orgon interacteert wel met een elektrische lading.
Reich ontdekt: de basis van het leven is de in- en uitstroom van Orgon
Reich heeft er zijn levenswerk van gemaakt om deze ‘Orgon-levensenergie’ een wetenschappelijke status te verlenen in maat en getal, gericht op praktische toepassing in natuur- en geneeskunde. Zijn ontdekking van de levensenergie brengt Reich op de gedachte dat de basis van het ‘leven’ – of het nu om een cel gaat of een complex organisme – de voortdurende in- en uitstroom van Orgon is, in wisselwerking met dat wat het organisme omringt. Ziekten – zowel fysieke als psychische – kunnen dan beschouwd worden als het gevolg van een lokale beperking in de Orgon-uitwisseling ofwel energieblokkades. Verhoging van de Orgon-activiteit zou dan tot verbetering van de gezondheid moeten leiden.
De Orgon-accumulator
Tenslotte ontdekt Reich dat Orgon op verschillende wijzen met diverse vormen van materie interacteert. Orgon wordt door water sterk aangetrokken en geabsorbeerd. Organische materialen als wol, katoen en papier trekken Orgon ook aan, maar in minder sterke mate dan water. IJzerhoudende metalen trekken Orgon ook aan, maar stoten het direct weer af. Deze bevindingen hebben geleid tot de constructie van de Orgon-accumulator: een binnenruimte (doos) gevormd door ijzeren wanden die omgeven zijn met afwisselende lagen organisch materiaal en ijzer (in de vorm van staalwol).
De buitenste laag is van organisch materiaal en deze absorbeert de Orgon uit de atmosfeer, waarna deze wordt overgenomen door de laag staalwol die aan de organische laag grenst. Deze geeft de energie weer door aan de volgende organische lagen, verder naar de richting van de binnenruimte. Er treedt dus een energiestroom op van buiten naar binnen, terwijl binnen in de doos de concentratie van de Orgon-energie toeneemt. De concentratie die binnen in de doos bereikt kan worden, hangt deels samen met het aantal lagen rond de doos. Reich beschrijft enkele fysische verschijnselen van Orgon, die te meten zijn door het verschil in concentratie tussen de doos en daarbuiten: een hogere temperatuur binnen in de doos betekent een hoger elektrostatisch potentiaal. Orgon is minder doorlatend voor elektromagnetische straling en het kan elektromagnetische straling deels absorberen.
Orgon-accumulator als toepassing bij de behandeling van kanker
In 1940 komt Reich tot de conclusie dat in de regio’s die in trek zijn als kuuroord, waar de lucht helder en schoon is en waar de natuur gezond oogt, men in staat is ’s nachts de Orgon-energie in de atmosfeer waar te nemen. Een hoge concentratie Orgon is blijkbaar heilzaam voor flora en fauna. Als blijkt dat de onderzoeksresultaten van behandeling van muizen – die lijden aan bepaalde vormen van kanker – met Orgon-accumulatoren positief zijn, ligt de gedachte voor de hand dat een grote Orgon-accumulator waarin iemand plaats kan nemen, een behandelingsmogelijkheid zou bieden voor mensen met kanker in een terminale fase, die in de reguliere gezondheidszorg uitbehandeld waren. Hoewel Reichs patiënten verschillende verbeteringen lieten zien, zoals afname van de tumorenomvang, verbeterde bloedwaarden, gewichtstoename en pijnvermindering, stierven zij toch. Op grond daarvan concludeerde Reich dat de tumoren niet de ziektebron zijn, maar dat deze het symptoom zijn van een onderliggende systemische stoornis, een reden waarom hij zich voor de verdere behandeling vooral toelegde op preventie. Bij hedendaagse toepassing van Orgon-accumulatoren bij de behandeling van onder andere kanker, is de mentale afstemming op het genezingsproces een essentieel deel van de therapie (Buhl & Fisher, 2007).
Twee vormen die Orgon kan aannemen: Oranur en DOR
Volgens Reich is Orgon zelf massaloos, maar draagt als drijvende (motiverende) kracht achter organismen en hun omgeving bij aan het ontstaan van massa. Orgon doordringt alles en bestaat overal, maar in verschillende concentraties. Deze blauwachtige energie bestaat in een vrije vorm in de oceanen en de atmosfeer, op grond waarvan Reich lang voordat de aarde van buiten de dampkring gefotografeerd kon worden, sprak van de aarde als een blauwe planeet. (Senf, 2003).
Volgens Wilhelm Reich kan Orgon twee negatieve vormen aannemen. Hij sprak van Oranur-energie als een overactieve Orgonvorm, welke onder andere ontstaat als Orgon blootgesteld wordt aan radioactieve straling of aan hoogfrequente elektromagnetische straling (EMS). Daarnaast bestaat er een schadelijke Orgonvorm die, in tegenstelling tot de Oranur, levenloos is. Reich noemde deze energie DOR, hetgeen afgeleid is van Deadly ORgone Energy, en drukte dat uit als een verschraalde of onfrisse sfeer. DOR wordt onder andere veroorzaakt door milieuverontreiniging. De Oranur-vorm gaat uiteindelijk over in de DOR-vorm. Personen die langere tijd blootgesteld zijn aan een atmosfeer waarin Oranur of DOR dominant zijn, worden ziek met griepachtige verschijnselen of het chronisch vermoeidheids- of sickbuildingsyndroom, of er treden emotieregulatiestoornissen op.
De cloudbuster en hoe deze techniek – ten gunste van de klimaatagenda – gekaapt is door het Westen
De ontdekking dat metalen als koper vooral de inactieve variant van Orgon – DOR – en de overactieve Orgon – Organur – aantrekken en weer afstoten, leidde tot de ontwikkeling van de zogenaamde cloudbuster (DeMeo, 2007).
De cloudbuster is een instrument dat bestaat uit een set holle koperen pijpen, die onderling verbonden zijn met geleidende kabels, welke een verbinding hebben met oppervlaktewater. Water dat een sterk Orgon-absorptievermogen heeft, neemt de Orgon – die door de pijpen wordt aangetrokken – over. Op deze manier liet Reich wolken ontstaan om het te laten regenen of hij jaagde donderwolken uiteen om stormen te bedaren. Deze methode stelde Reich ter beschikking aan de Amerikaanse regering, omdat hij zelf niet geïnteresseerd was in de verdere ontwikkeling en toepassing ervan. Het Westen heeft deze techniek uiteraard gekaapt en haast alle landen in de wereld passen o.a. dit weermodificatiemiddel inmiddels intensief toe om de mondiale klimaatagenda te ondersteunen en uit te rollen. Uiteraard worden er geen stormen tot bedaren gebracht, maar worden er veelvuldig ‘perfecte stormen’, overstromingen of droogteperioden kunstmatig gecreëerd met alle paniekcodes van geel tot rood van dien, die – hetzelfde als tijdens de coronaplandemie –met hulp van een massaal mediapropaganda-apparaat mensen in de angstmodus dringen, om vervolgens hun vrijheden te kunnen inperken door oplossingen aan te bieden voor problemen die er eigenlijk niet zijn, maar door de mondiale, heersende elite kunstmatig zijn gecreëerd. Klimaatlockdowns zijn in India reeds in 2021 geïntroduceerd. Een treurig gegeven en gestoeld op een massieve fraude en het grootste bedrog na het corona-vehikel.
Veroordeling Wilhelm Reich en de vernietiging van zijn Orgonkennis en -accumulatoren
Reichs manier van werken was vele onderzoekers en geneeskundigen een doorn in het oog. Middels de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) werd voortdurend getracht hem in diskrediet te brengen, hetgeen tenslotte in 1954 lukte. Reich werd in staat van beschuldiging gesteld omdat hij Orgon-accumulatoren ten onrechte als geneeskundig instrument zou promoten en gebruiken. Volgens de FDA bestond Orgon niet en diende Reich te worden gekwalificeerd als kwakzalver (Reich, 1999). Meer recente kritiek op de claim dat er zoiets als Orgon zou bestaan komt van leden van het comité voor wetenschappelijk onderzoek naar paranormaliteiten (CSICOP). Zo is Shermer (1997) van mening dat de theorieën van Reich dermate onzin zijn dat geen enkel zichzelf respecterend wetenschapper de moeite zou moeten nemen om er onderzoek naar te doen, terwijl Gardner (1988) stelt, zonder dat met literatuurverwijzingen te staven, dat niemand buiten de kring van Orgonomie-aanhangers ooit Orgon of een dergelijke soort energie heeft kunnen ontdekken.
Op grond van alle beschuldigingen, wellicht mede geholpen door de wijze waarop Reich daarop reageerde, werd Wilhelm Reich in 1956 veroordeeld tot twee jaar hechtenis. Zijn Orgon-accumulatoren moesten worden vernietigd, zijn boeken en geschriften dienden te worden verbrand (de staat eigende zich uiteraard Reichs intellectuele eigendom – alle kennis en documenten – toe en vergaarde op die manier het machtsmonopolie op Reichs technieken). Reich overleefde zijn hechtenis niet: hij stierf in de gevangenis op 3 november 1957 aan een hartaanval.
De cloudbuster als regenmaker ingezet door James DeMeo
James DeMeo, natuurwetenschapper en eerste promovendus aan een Amerikaanse universiteit die een proefschrift zou schrijven over een wetenschappelijk onderzoek naar Reichs theorieën, werkte vanaf 1977 aan onderzoek ten aanzien van weersveranderingen en de cloudbuster, de eerder beschreven buisvormige antenne, die geaard is via grond- of oppervlaktewater. Door de buis te richten op de lucht, waarbij het richten plaatsvindt op basis van kennis van het lokale weerbeeld, bleek het mogelijk de groei van wolken te beïnvloeden en regenval te laten toenemen. Orgon is een direct waarneembare atmosferische energie die een hoofdrol speelt in het weer. DeMeo heeft Reichs ontdekkingen op dit gebied onderzocht en opnieuw in de praktijk gebracht, ten einde de klimatologische omstandigheden van droogtegebieden te verbeteren. Vanaf 1980 heeft DeMeo veldexperimenten met Reichiaanse cloudbusters uitgevoerd. Door intensieve bestudering van het gedrag van cumuluswolken – waarbij parameters als luchtdruk, luchtcirculatie, cumulusdichtheid en regenbuipatronen in kaart werden gebracht – bleek het mogelijk de cloudbuster als regenmaker effectiever in te zetten, zodat bij een aantal experimenten een significante doorbraak in droogteperioden worden bereikt in verschillende gebieden van de USA en in het bijzonder in de Arizona-woestijn. (DeMeo & Morris, 1985, 1988). Daarnaast werkte DeMeo en zijn team onder de projectnaam Cosmic Orgon Engineering (CORE) met cloudbusters in Israël, Namibië, Zuid-Afrika en Eritrea. (DeMeo, 1992, 2002).
De cloudbuster door Trevor James Constable – naast weermodificatie – ook als middel ingezet tegen luchtvervuiling
Trevor James Constable – koopvaardijofficier, gespecialiseerd in telecommunicatie – kwam in de jaren ‘80 in aanraking met het werk van Wilhelm Reich en ontdekte dat de cloudbuster niet alleen voor weerbeïnvloeding kon worden ingezet, maar ook voor luchtzuiveringsactiviteiten. Ondanks zijn succes met het verlagen van de luchtvervuiling in delen van Californië in de periode 1988-1992, bleek de overheid geen belangstelling te hebben voor het werk van Constable. Van groot belang voor de kennis van de eigenschappen van Orgon is de ontdekking van Constable, dat er verschil is tussen de cloudbusters van Reich en DeMeo en de buster die hij zelf op een gegeven moment ging gebruiken.
De Reichiaanse cloudbuster bestaat uit een set koperen pijpen die via kabels aan het grondwater zijn gekoppeld. Met een dergelijke buster wordt DOR uit de atmosfeer aangezogen en opgenomen in het water. Constable ontdekt dat met ijzeren pijpen er geen DOR wordt aangezogen, maar dat Orgon vanuit de pijpen uitgestraald wordt. Door de pijpen te roteren wordt een soort ether-vortexgenerator verkregen, die overal in staat is regen te produceren (www.rainengineering.com). Met deze apparatuur kan Constable als het ware op bestelling droogte bestrijden, maar de grootste uitdaging is gelegen in het overtuigen van de plaatselijke en federale overheden, die meestal uiteindelijk alles blokkeren om uiteenlopende redenen. Constable meent dat zulke overheden in grote lijnen bestuurd worden door hen die profijt hebben van droogte, vervuiling en wereldwijde rampen. Na jarenlang hiermee geconfronteerd te zijn zegt hij daarover:
“It’s pointless to work with them. They don’t want to hear about it. In 1990 I pre-notified NOAA about an epic experiment I performed in southern California. In the six months of the smog season I managed to reduce the smog levels by 24%. The Southern California smog authority wasn’t interested. The first time I tried a similar experiment was in July 1987. The State Air Resources Board was doing lavish pollution tests at the same time – but there was nothing for them to do. They had to send them home because I had already removed all of the smog!’ (Garrison, 2007).
De caduceusspoel tegen luchtvervuiling ingezet door Slim Spurling
Bio-alchemist Slim Spurling, die zich voor de uitvoering van zijn onderzoeken het gebruik van de wichelroede had eigengemaakt, hoorde dat er op een bepaald deel van een weg onverklaarbare auto-ongelukken plaatsvonden. Hij gebruikte de wichelroede om te ontdekken dat er ter plaatse een zeer krachtig piëzo-elektrisch veld was, waardoor de chauffeurs gedesoriënteerd kunnen raken. Neutralisatie van dit veld met L-vormige staven had tot gevolg dat zich er geen ongevallen meer voordeden. Slim Spurling – die bekend was met het werk van Wilhelm Reich – ontwikkelde in 1985 een caduceusspoel en hij vergeleek de eigenschappen van zijn spoel met hetgeen Reich kon bewerkstelligen met een cloudbuster. Een caduceusspoel is een tegendraads gewonden klos om een ijzeren kern, die onder spanning wordt gezet. Een dergelijke spoel gebruikt geen stroom, maar neutraliseert het lokale magneetveld. Hierdoor ondervindt de stroom van elektronen geen weerstand. De stroom die dan ontstaat noemt Spurling een etherstroom, omdat daarbij de bindingskrachten in de atomaire structuur verminderd worden.
Volgens Spurling kon hij met zijn spoelen – waarvan hij de werking verbeterde door deze in trilling te brengen met bepaalde geluidsfrequenties – elektrosmog, lucht- en watervervuiling reduceren. Spurling vervaardigde harmonizers, opgebouwd met koperen, roterende ringen, die als luchtreiniger werd ingezet. Door bepaalde audiofrequenties door de harmonizers te laten lopen, werd bij het Denver Air Pollution-experiment in 1994 deze hoofdstad van de staat Colorado bevrijd van zijn smog. Slim Spurling heeft verder met succes de lucht gezuiverd in Caïro, Cleveland, New York. Ook de misdaadcijfers daalden er. In een interview met Trevor James Constable zei Spurling dat hij plannen had om 800 harmonizers in te zetten over heel het land als een soort hekwerk, waardoor elke vorm van vervuiling geneutraliseerd zou worden en op den duur luchtvervuiling geheel zou verdwijnen. Kort na dit interview overleed Slim Spurling …
Graag bieden wij u aan: de Kuan Yin-Chembuster
Het is mogelijk om met een kleine constructie een efficiënte verbetering van de kwaliteit en de kwantiteit van de Orgon zowel binnenshuis als buitenshuis te verkrijgen. Het principe berust op een combinatie van de Orgon-accumulator volgens Reich, toepassing van de cloudbuster volgens DeMeo, toepassing van het cloudbuster-principe van Constable en de toepassing van mineralen als transformer/katalysator. De overdracht van de koperbuis in de buster van DOR en Oranur vindt plaats via een koperdraad. Door de koperdraad te vervangen door het ringprincipe van Spurling, kan bewerkstelligd worden dat luchtvervuiling in de betreffende omgeving of ruimte wordt verminderd. Als katalysator worden twee mineralen gebruikt: SiO2 en CaCO3. Door toevoeging van siliciumcarbide (SiC) wordt de snelheid waarmee de katalysatoren hun werk kunnen doen, met een factor 10 verhoogd. Spurling gebruikte bepaalde geluidstrillingen die hij door de harmonizers liet stromen. Een dergelijk principe kan ook worden toegepast in een Orgon-accumulator door het plaatsen van bergkristal, amethist en rozenkwarts. Aan dit type kristallen kan informatie in de vorm van gewenste trillingsfrequenties worden toegevoegd. Deze trillingsfrequenties worden dan in de accumulator overgebracht op de Orgon, die daarmee de leefruimte of omgeving vult. Teneinde een optimale trillingskwaliteit te verkrijgen wordt een flower-of-life-symbool toegevoegd.
Kuan Yin-chembusters binnenkort verkrijgbaar in onze webshop
Marc en ik hebben gewerkt aan een chembustermodel / Orgonverrijker waarmee binnen enkele uren kan worden bereikt dat in een gemiddeld huis de kwantiteit van de Orgon oploopt van 30 – 40% naar 80 – 90%, door omzetting van alle DOR en Oranur in vitaliserende Orgon, waarbij de kwaliteit geoptimaliseerd wordt door eliminatie van negatieve energieën.
De ervaringen zijn positief ten aanzien van het gevoel van welbevinden van de gebruikers. Men slaapt beter, wordt minder gauw moe bij het werk en in huis wordt de energie als het ware minder zwaar. Krachtige positieve energie wordt vanuit de chembuster verspreid, zoals bij een fontein. Het is een krachtig hulpmiddel voor het neutraliseren van elektrostress door EMF (elektromagnetische straling), veroorzaakt door onder andere computers, mobiele telefoons, magnetrons, zendmasten, hoogspanningskabels, Wi-Fi, UMTS, HAARP-installaties, NEXRAD, DECT-telefoons, aardstraling, wateraders en luchtvervuiling. Bij grote chembuster-exemplaren die in de open lucht worden neergezet, wordt zelfs waargenomen dat het een vol gesproeide lucht door middel van chemtrails opent en reinigt en is daarmee een liefdevol wapen tegen de toxische mondiale weermanipulatie door onze overheden. Onze Kuan Yin-chembusters zijn binnenkort verkrijgbaar in onze webshop.
